Kusursuz Dost Arayan Dostsuz Kalır
İnsan, nefsi ile beraber yaratılmıştır. Nefis ise, onların tamamen iyi, günahsız ve ayıpsız olmasını engeller. Her yönü ile mükemmel insan arayışına girmek, bir hayal kurmaktan öte bir şey değildir.
Bunu anlamak çok da zor değildir. İnsan önce kendini düşünmelidir mesela. Bizler her yönümüz ile dört dörtlük müyüz? Hiç mi zaafımız, ayıbımız, kötü davranışlarımız yok? Bu soruya samimiyetle cevap veren herkes aslında ne kadar da kötü tarafının olduğunu anlayacak ve kabul edecektir. İnsanlarla ilişkilerimizde elbette ki iyi insanlarla iletişimde veya etkileşimde bulunmaya dikkat etmeliyiz. Ancak insanları, bazı hataları, kusurları, ayıpları ile de kabul etmek gerekir. Bir genç kız düşünün ki evleneceği kişide hiçbir kötü özelliğin bulunmamasını istiyor. Dünyanın belki de en güzel çiçeğinin, gülün, bile dikeni varken, hatasız, ayıpsız insan bulmak kolay mıdır?
Bu durum, dostluklarımız için de geçerlidir. Tamamen kötü insanlardan uzak durmak şarttır; fakat bir kusuru var diye herkesten uzak durmak, hep en iyisini bulmaya çalışmak da mantıksızcadır. Kusursuz dost arayan, dostsuz ve yalnız kalmaya mahkumdur. İnsanları hataları ile kabul etmek, bu hataları güzelce gidermeye çalışmak ise erdemdir.