Bir Baba Dokuz Evladı Besler Dokuz Evlat Bir Babayı Beslemez
”Bir Baba Dokuz Oğlu Besler Dokuz Oğul Bir Babayı Beslemez” şeklinde de ifade edilen bu atasözümüz, babaların çocukları için emek verdiğini, fedakarlıkta ve özveride bulunduğunu; fakat çocukların babaya aynı şekilde karşılık vermediğini anlatır.
Ta doğumumuzdan itibaren, bizim için en çok çabalayan, fedakarlık eden, yorulan kişilerden biri babamızdır. Onun çalışması, didinmesi, biriktirmesi hep bizler içindir. Öyle ki bin bir emekle tüm çocuklarını yetiştirir, eğitir ve evlendirir. Ancak ne yazıktır ki bir gün kendisi sıkıntılı bir duruma düşecek olsa, yaşlanıp bakıma muhtaç hale gelecek olsa, hiç bir çocuğu onu sahiplenmez.
Annelerimizin olduğu gibi, babalarımızın da üzerimizde sayısız hakları vardır. Annesine ve babasına iyi davranmayan, onları sahiplenmeyen evlatların gerçek Müslüman oldukları hatta insan oldukları şüphelidir. Babalarımızın bize fazlası ile verdiğinin onda birini bile versek, bu onlara sahip çıkmamızı, bakımları ile ilgilenmemizi ve onlara yardım etmemizi gerektirir.