Buğdayım Var Deme Ambara Girmeyince Oğlum Var Deme Yoksulluğa Düşmeyince
Sahip olduğumuz bir şeyin gerçek anlamda bize ait olup olmadığını öğrenmemiz için, tüm koşulların bitmiş gerçekleşmiş ve o şeyin bizim olduğunun kesinleşmiş olması lazım.
Tarladaki ekinimizi ekip biçmeden ve kazasız belasız evimize getirmeden aslında o bizim değildir. Her an çıkacak bir rüzgar, bir sel veya bir yangın onu tamamen tahrip edebilir. Ne zaman ki bunların hiçbiri olmadı, onu kullanmak üzere ambarımıza aldık, işte o zaman artık o bizimdir.
Sahip olunan evlatların da gerçekte nasıl evlat oldukları iyi günde anlaşılmaz. İyi günde herkes birbirini sevdiğini, birbirine değer verdiğini söyler; fakat kötü günde sadece gerçek dostlar veya gerçek, hayırlı evlatlar yanımızda olur. Bir evlat, babasına en zor gününde bile el uzatabiliyor, ona sahip çıkıyorsa, o baba işte benim gerçekten evladım var diyebilir.