ŞEHİTLİK
Şehitlik, herhangi bir kutsal amaç uğruna savaşarak ölmektir. İnsanlar kutsal saydıkları din, vatan, toprak, namus, can gibi değerler için mücadele vererek savaşıp öldükleri zaman şehitlik mertebesine ulaşırlar. Aslında bizim inancımızda bu şekilde ölenlere ölüler demek bile yanlıştır; zira şehitler ölü değildir; onların ruhları daima bizimle beraberdir ve mekanları cennettir.
Bugün üzerinde yaşadığımız, toprağını sürdüğümüz, nimetlerinden yararlandığımız, her bir köşesini içimizden geldiğince gezebildiğimiz bu vatanı, şehitlerimize borçluyuz. Düşmanın saldırıları karşısında namusundan, toprağından, dininden ve özgürlüğünden taviz vermek istemeyen koca yürekli aslan askerlerimiz zamanında birçok savaşta bulunmuş ve bu toprakları canı pahasına korumuştur. Ancak öyle bir şey kazanmıştır ki dünyanın en güzel toprakları, orasının yanında hiç kalır. İşte, o yer cennettir. Allah, kutsal değerleri için korkmadan, kaçmadan savaşıp vefat edenleri cenneti ile müjdelemiştir. Henüz ölmeden önce cennetle müjdelenen bazı sahabeler de şehitlik mertebesine ulaşmıştır. Şehitlerimiz, bu toprakları kutsal görüp bize bırakmışlardır. Bize düşen görev de onlar gibi davranarak tüm topraklarımızı, değerlerimizi, inanışlarımızı kutsal görmek ve ne pahasına olursa olsun onları korumaktır. Şehitlik, bir insanın yükselebilecek en yüksek ve en kutsal mertebelerden birisidir. Şehitlik fedakarlıktır, cesarettir.
Unutmamalıyız ki bugün kendisinden istifade ettiğimiz bu topraklar, inandığımız bu değerler şehit atalarımızın bize emanetidir. Emaneti teslim etmenin de elbet zamanı gelecektir. İşte bu emaneti en güzel şekilde teslim etmemiz gereken kişiler de çocuklarımız ve torunlarımız olacaktır.