ÖZET
Kısaca Hayatı
1902 yılında İstanbul Çengelköy’de doğmuş, 1996 yılında ölmüştür. Engelli olduğu için dedesinin Köşkünde her şeyden ve herkesten uzak, yalnız bir çocukluk dönemi geçirmiştir. Hiç okula gidemedi. Babasının kitaplığındaki bazı kitaplar sayesinde okuma yazmayı kendisi öğrenmiştir. 13 yaşına geldiğinde öyküler ve şiirler yazmaya başlamıştır. Bazı dergilerde ve yayınevlerinde önce memurluk sonrasında ise yöneticilik yaptı. Çocuk edebiyatı dalındaki pek çok eser yazmış, bu eserlerin birçoğu da filme alınmıştır. Türkiye yayınevinde redaksiyonel çalışmalarda bulunmuş, Daha sonrada bu kuruluşun başına geçmiştir. Burada çocuklara yönelik öykülerin yayınlanmasını sağladı. TÜYAP tarafından 1995 yılında ödüllendirildi.
Eserleri:
Adam ve Çocuk, Aferin Yaşar, Ahretlik, Ah Bu Çocuklar, Altının Rüyası, Annelerin Çilesi, Annemin Hikâyesi, Anaların Anası, Adını Değiştiren Çocuk, Anasının Kızı, Anasının Kuzusu, Altın Bilezik, Ana Kucağı
Kemalettin Tuğcu Edebi Kişiliği
Ustaca yazdığı eserleriyle çocuklara ve gençlere kendisini adayan Kemalettin Tuğcu, Çengelköy’de dedesinin köşkünde çocukluk çağından itibaren şiir ve roman yazmıştır. Hiç okula gitmeyip hiçbir öğretmenden ders almadı. Kendi kendisini yetiştirdi. Bu şekilde tercüme yapabilecek kadar Fransızca öğrendi. Yazı hayatına kendisi için başlamış, bu şekilde yaşamış ve zevk almıştır. Kemalettin Tuğcu için yazı yazma bir tutku haline geldi. Bunu kendisi de zaman zaman sözleriyle dile getirmiştir. Tuğcu, Yavrutürk Çocuk Dergisi’nde ilk yazılarını yayınlatmıştır. 1936’dan sonra neredeyse bütün dergilerde şiir roman ve hikâyeleri bulunmaktaydı. Bu süre içerisinde bazı romanları da filmi alınmıştır. 12 adet aile romanı, gazete ve dergilerde çıkan 200 den fazla seçme hikâyesi, 300 kadar çocuk ve gençlik romanı bulunmaktadır.