Elin Ağzı Torba Değil Ki Büzesin
Dedikoduya mahal verecek herhangi bir durum oluştuğunda veya bir olay cereyan ettiğinde, insanlar hep birden dedikodu yapmaya, o durumu veya olayı eleştirmeye, bunu yaparken de bire bin katmaya başlarlar. Her kafadan bir ses çıkar. Böylece dedikodusu yapılan kişi veya kişiler de durumdan fazlası ile etkilenir.Bu atasözü ile ilgili Nasrettin Hocanın çok güzel bir fıkrası anlatılır. Derler ki: ”Nasrettin hoca oğlunu okuldan almış, köye doğru yol tutmuşlar. Oğlunu almaya eşekle gelen Hoca, onu eşeğe bindirip kendisi de arkalarından yavaş yavaş geliyormuş. Derken yolda birkaç adam ile karşılaşmışlar. Adamlar kendi aralarında söylenmeye başlamışlar:
-Şu hale bakın hele; yaşlı başlı adamcağız yürüyerek gidiyor; gencecik oğlu ise eşeğin sırtında gidiyor. Yaşlılara da hürmet kalmamış artık!
Nasrettin hoca şaşırmış; ancak adamlara da hak vermekten kendini alamamış. Bu sefer oğlunu eşekten indirmiş, kendisi binmiş. Biraz yol gittikten sonra başka adamlarla karşılaşmışlar. Bunlar da aralarında dedikodu yapmaya başlamış:
-Hey, şu vicdansız adama bakın hele! Kendisi eşeğin sırtında gidiyor, minnacık çocuğu ise ken revan içinde peşlerinden koşturuyor. İnsaf yahu, insan bu kadar mı zalim olur!
Nasrettin Hoca yine şaşırmış ve bu adamlara da hak vermiş. Ve eşeğin sırtına oğlunu da almış. Ancak çok geçmeden birkaç adamla daha karşılaşmışlar. Yine benzer dedikodular…
-Şu vicdansızlara bakın hele! Zavallı eşeğe ikisi birden binmiş, hiç acıma yok bunlarda!
Hoca artık ne yapacağını bilememiş; lakin bunlara da hak vermemiş değil. Ne yapayım diye düşünmüş ve bu sefer her ikisi de eşekten inmiş. eşek önden, onlar arkasından yol almaya devam etmişler. Yine iki kişi ile karşılaşmışlar:
-Şu salaklara bak ya, ne kadar komik. Eşek önlerinde bomboş gidiyor, kendileri de yürüyor. Allah eşeği insanlar binsin diye yaratmadı mı? İlahi insanlar! Ha ha ha…
Dedikoduya mahal verecek herhangi bir durum oluştuğunda veya bir olay cereyan ettiğinde, insanlar hep birden dedikodu yapmaya, o durumu veya olayı eleştirmeye, bunu yaparken de bire bin katmaya başlarlar. Her kafadan bir ses çıkar. Böylece dedikodusu yapılan kişi veya kişiler de durumdan fazlası ile etkilenir.Bu atasözü ile ilgili Nasrettin Hocanın çok güzel bir fıkrası anlatılır. Derler ki: ”Nasrettin hoca oğlunu okuldan almış, köye doğru yol tutmuşlar. Oğlunu almaya eşekle gelen Hoca, onu eşeğe bindirip kendisi de arkalarından yavaş yavaş geliyormuş. Derken yolda birkaç adam ile karşılaşmışlar. Adamlar kendi aralarında söylenmeye başlamışlar:
-Şu hale bakın hele; yaşlı başlı adamcağız yürüyerek gidiyor; gencecik oğlu ise eşeğin sırtında gidiyor. Yaşlılara da hürmet kalmamış artık!
Nasrettin hoca şaşırmış; ancak adamlara da hak vermekten kendini alamamış. Bu sefer oğlunu eşekten indirmiş, kendisi binmiş. Biraz yol gittikten sonra başka adamlarla karşılaşmışlar. Bunlar da aralarında dedikodu yapmaya başlamış:
-Hey, şu vicdansız adama bakın hele! Kendisi eşeğin sırtında gidiyor, minnacık çocuğu ise ken revan içinde peşlerinden koşturuyor. İnsaf yahu, insan bu kadar mı zalim olur!
Nasrettin Hoca yine şaşırmış ve bu adamlara da hak vermiş. Ve eşeğin sırtına oğlunu da almış. Ancak çok geçmeden birkaç adamla daha karşılaşmışlar. Yine benzer dedikodular…
-Şu vicdansızlara bakın hele! Zavallı eşeğe ikisi birden binmiş, hiç acıma yok bunlarda!
Hoca artık ne yapacağını bilememiş; lakin bunlara da hak vermemiş değil. Ne yapayım diye düşünmüş ve bu sefer her ikisi de eşekten inmiş. eşek önden, onlar arkasından yol almaya devam etmişler. Yine iki kişi ile karşılaşmışlar:
-Şu salaklara bak ya, ne kadar komik. Eşek önlerinde bomboş gidiyor, kendileri de yürüyor. Allah eşeği insanlar binsin diye yaratmadı mı? İlahi insanlar! Ha ha ha…
Nasrettin hoca artık iyice deliye dönmüş. Oğluna dönmüş ve ”Görüyorsun ya oğul, insanları anlamak gerçekten güç. Her kafadan bir ses çıkıyor. Elin ağzı torba değil ki büzesin! O zaman en iyisi biz bildiğimizden şaşmayalım, bizim için doğrusu neyse onu yapalım.” demiş ve oğlunu eşeğe bindirerek yollarına devam etmişler. Bir daha da elin dedikodusunu, sözüne kulak asmamışlar.