Dürüst, doğru ve güvenilir olan kişi ile herkes dost olmak ister. Herkes onunla yakınlık kurar. Dostluğa giden yol, doğruluk kapısından geçer.Hiçbir insan yoktur ki kötü karakterli, sahtekar, güvenilmez biri ile dost olmak istesin. İnsanlar kendileri kötü bile olsa iyilerle dost olmayı, onlarla zaman geçirmeyi tercih ederler. İyi ve doğru insan herkesçe sevilir ve saygı görür. Dost seçiminde en çok dikkat edilmesi gereken hususlardan biri doğru kişiyi bulmaktır. Bu nedenledir ki annelerimiz ve babalarımız bile, henüz küçük yaşlarımızdan itibaren dostlarımıza, dostluklarımıza veya arkadaşlıklarımıza müdahale ederler. Onlar, bizim iyi insanlarla gezmemizi, zaman geçirmemizi ister, kötülerden de uzak tutmaya çalışırlar. Doğru olan insanın dostu çok olur. Dostu olan kişi ise her zaman destek görecek, kötü günlerinde bile dostlarının tesellisiyle güçlü olmaya devam edecek kişidir.
İnsan hiçbir durumda doğruluktan ayrılmamalı, hak bildiği yolu terk etmemelidir. Büyük evliya Abdülkadir Geylani Hazretlerinin doğrulukla ilgili çok güzel bir hikayesi anlatılır. Hikaye özetle şöyledir. Abdülkadir Geylani henüz çocuk yaşta iken Bağdat’a ilim öğrenmek üzere bir kafile ile beraber yola çıkar. Henüz yola revan olmadan önce annesi 40 tane altını bir keseye koyar ve onun ceketinin astarına diker. Ve ona der ki: ”Oğlum sakın doğruluktan ayrılma, ne olursa olsun yalan söyleme!”. Yolda eşkıya tarafından basılırlar. Eşkıyalar tarafından herkesin üzeri aranır ve bulunan şeyler gasp edilir. Abdülkadir arandığı halde altınları fark etmezler. Eşkıya başı, herkese sorduğu gibi ona da sorar: ”Üzerinde başka bir şey olan var mı?”. Abdülkadir çekinmeden üzerinde 40 altının olduğunu söyler. Eşkıya onun dalga geçtiğin düşünür ancak üzerini yoklayınca gerçekten de altınların orada bulunduğunu görür. Diğer eşkıyalar olduğu gibi eşkıya başı da çok şaşırır. ”Be şaşkın çocuk, sen deli misin, söylemesen biz nasıl bulacaktık bu altınları?” Abdülkadir Geylani ise annesine söz verdiğini, 40 altın için yalan söylemeyeceğini söyler. Bunun üzerine eşkıyalar gözyaşlarını tutamazlar ve oracıkta tövbe ederek doğruluk yoluna girerler.