ÖZET
Kısaca Hayatı
16 Nisan 1916 yılında İstanbul’da doğmuştur. Kastamonulu babası Necati Efendi, annesi Bedriye Hanım’dır. Hasta olan annesi, şair iki yaşındayken vefat etmiştir. Babasının işleri nedeniyle Kastamonu’ya dönüş yapmıştır. Orada hastalanmıştır ve İstanbul’a geri dönmüştür.
Döndüğüne liseye, orta ikinci sınıftan başlamıştır ve 1936’da Kabataş Erkek Lisesi’nin Edebiyat Bölümü’nden birincilikle mezun olmuştur. Sonrasında İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu’nu 1940 yılında bitirmiştir. Aynı Lisede ve İstanbul Eğitim Fakültesi’nde öğretmenlik yapmıştır. 1972 yılında emekli olmuştur. İlk şiiri, lisede okurken Varlık Dergisi’nde çıkmıştır. O tarihten ölümüne kadar hep eserler vermiştir. Ölümünden sonra, ailesi tarafından Necatigil Şiir Ödülü her yıl verilmek üzere oluşturulmuştur. Ayrıca Kabataş Erkek Lisesi 3 Fen sınıfına Behçet Necatigil Dersliği adı verilmiştir. 13 Aralık 1979 yılında hayata gözlerini yummuştur.
Eserleri
Kapalı Çarşı (1945), Çevre (1951), Evler (1953), Eski Toprak (1956), Arada (1958), Dar Çağ (1960), Yaz Dönemi (1963), Divançe (1965), İki Başına Yürümek (1968), En/Cam (1970), Zebra (1973), Kareler Aklar (1975), Sevgilerde (1976), Beyler (1978), Söyleriz (1979)
UZUN
Behçet Necatigil Hayatı Uzun
İlk şiiri Varlık Dergisi’nde çıktıktan sonra, Kastamonu’da edebiyat öğretmeni 1930 yılında şairin defterine şu notu düşmüştür: “Yarının iyi bir kalemine sahipsin. Boş durma, oku!” Bu sayede ölene kadar şiiri bırakmayarak, aşkı şiirle sorgulayacak güçte bir şair olmuştur. Yazın dünyasına pek çok eser vermiştir. Şiir başta olmak üzere, tiyatro oyunları, radyo tiyatroları yazmıştır. Çeviri çalışmaları da bulunan şair önemli eserleri Almanca dilinden çevirerek edebiyatımıza katmıştır. Bununla beraber, birçok kitabı yayımlanmış, birçok ödül almıştır. Cumhuriyet döneminin ilk şiirlerini 1940 öncesi yazmış asıl şahsiyetini ise 1940 yılı sonrası şiirlerinde bulmuş bir sanatçıdır.
Beşiktaş Camgöz Sokağı’ndaki 22 numaralı ahşap evde yaşamıştır. Şu anda sokağın adı Behçet Necatigil Sokağı’dır. 1964 yılında yine Beşiktaş’ta, Nüzhetiye Caddesi üzerindeki Deniz Apartmanı’nın bir dairesini satıl alarak taşınmışlarıdır.
Necatigil, kalabalıklara karışmayan özgür yaşamıyla varoluş felsefesinin yaratıcı insan tanımlamasına çok uygun bir yaşam sürmüştür. Şiire felsefeyi yedirmiş, felsefeyi şiirle beslemiştir. Oryantalizmin tuzaklarına kapılmadan doğu ve batı kültürünü ustalıkla harmanlamıştır. 13 Aralık 1979 yılında, kanserden dolayı hayatına gözlerini yummuştur.
Edebi Kişiliği
Şiirlerinde süslemeden uzak, yalın bir dil kullanmayı tercih etmiştir. Ölçü ve uyağa pek fazla bağlanmamıştır. Radyo oyunlarıyla da dikkati çekmiştir. Bu oyunlarıyla şiirleri arasında paralellik mevcuttur. Mitolojik unsurları kullanması ve bu unsurları günümüz hayatında araması şiirinin farklı özelliklerindendir. Şiir, radyo oyunu, antoloji, inceleme türlerinde eserler veren sanatçının en tanındığı tür şiir olmuştur. Bazı şiirlerinde divan ve halk şiirlerini sıcak bir lirizmle bir araya getirmiştir. Kitaplarında uzun dizelerle yeni bir biçim arayışına yönelmiştir. Günlük dilden ustaca yararlanmıştır. Çoğu şiirinde iç dünyasından yansımalar, anımsamalar ve tedirginliklerle lirizmin özgün örnekleri yer almıştır. Son şiirlerinde geleneksel Türk şiirinin söyleyiş uygulamaları denenmiştir.