YARI YARIYA EKSİĞİZ ONSUZ
Hayatta birçok şeye borçlu olarak yaşarız. Örneğin aslında güneşe pekala borçluyuzdur. Yağmura, buluta, yıldıza, aya ve birçok şeye. Yani kısacası bunların hepsini yaratana borçluyuzdur. Borcumuzun en kabarık faturalarından birini ise şüphesiz ağaçlardan görürüz.
Her yeni gün yaratıcının emri ile bizi severek bize hizmet eden ağaçların bizi sevdiği kadar biz de onları seviyor muyuz bunun biraz vicdan sorgulamasını yapmamız gerekir. Çünkü ağaçlara duyulan sevgi küçüklüğümüzden beri dilimize sakız olmuş bir şeydir fakat hakiki manada sevenimiz çok azdır. Ağaç sevgisinin temeli aslında doğaya olan sevgidir yani doğayı sevmeyen biri ağaçları, ağaçları sevmeyen biri ise doğayı sevemez. Çünkü ağaçlar doğa ile bir bütün oluşturur. Doğa sevgisinden kasıt aslında yeşile ve doğala olan sevgidir. Doğa ve doğal yaşam için asla vazgeçilmez olan öğelerden birisi de muhakkak ki ağaçlardır. Nasıl ki su, toprak hava eksikliğinde hayat yarı yarıya eksik ise ağaçsız da doğal hayat yarı yarıya eksiktir diyebiliriz çünkü zaten hava dediğimi şeyin kaynağı ağaçlardır. Ağaçların doğal yaşama ve insanoğluna olan yararları sayılamayacak kadar fazladır fakat en temellerini sayacak olursak oksijen üretimi, mobilya yapımı ve kağıt üretimi gibi bir çok şey ağaçlar sayesinde olmaktadır bunları göz önünde bulundurunca değil ağaç sevgisi ağaç aşkı insanın içini doldurur.
Bizlerin atası ki ağacın fazla büyümesinin sonucunda evin temelini tehdit ettiğinden ağacın kesileceğini duyunca evin yerini değiştirme kararı almıştır. Böyle bir atadan gelen bir milletin elbette ağaç sevgisi sorumluluktur ve sorgulanmamalıdır. Yani aslında hepimizin kalbi Atatürk’ün kalbi gibi ağaçlara karşı son derece hassas, sevgi dolu ve saygılı olmalıdır. Çünkü asıl olan kuru bir sevgiden bahsetmek değil, o sevgiyi gösterebilmektir.